About CERN
At CERN, we probe the fundamental structure of the particles that make up everything around us.
Για μεταφραση στα Ελληνικα δειτε παρακατω
Physicists and engineers at CERN use the world's largest and most complex scientific instruments to study the basic constituents of matter – fundamental particles. Subatomic particles are made to collide together at close to the speed of light. The process gives us clues about how the particles interact, and provides insights into the fundamental laws of nature. We want to advance the boundaries of human knowledge by delving into the smallest building blocks of our universe.
The instruments used at CERN are purpose-built particle accelerators and detectors. Accelerators boost beams of particles to high energies before the beams are made to collide with each other or with stationary targets. Detectors observe and record the results of these collisions.
Founded in 1954, the CERN laboratory sits astride the Franco-Swiss border near Geneva. It was one of Europe's first joint ventures and now has 23 member states.
What does “CERN” stand for?
At an intergovernmental meeting of UNESCO in Paris in December 1951, the first resolution concerning the establishment of a European Council for Nuclear Research (in French Conseil Européen pour la Recherche Nucléaire) was adopted.
Two months later, an agreement was signed establishing the provisional Council – the acronym CERN was born.
Today, our understanding of matter goes much deeper than the nucleus, and CERN's main area of research is particle physics. Because of this, the laboratory operated by CERN is often referred to as the European Laboratory for Particle Physics.
What is the LHC?
The Large Hadron Collider (LHC) is the world’s largest and most powerful particle accelerator. It first started up on 10 September 2008, and remains the latest addition to CERN’s accelerator complex. The LHC consists of a 27-kilometre ring of superconducting magnets with a number of accelerating structures to boost the energy of the particles along the way.
The beams inside the LHC are made to collide at four locations around the accelerator ring, corresponding to the positions of four particle detectors – ATLAS, CMS, ALICE and LHCb.
ΓΙΑ ΤΟ CERN
Στο CERN οι επιστήμονες διερευνούν τη θεμελιώδη δομή των σωματιδίων από τα οποία αποτελούνται τα πάντα γύρω μας.
Οι φυσικοί και οι μηχανικοί στο CERN χρησιμοποιούν τα μεγαλύτερα και πιο πολύπλοκα επιστημονικά όργανα στον κόσμο για να μελετήσουν τα βασικά συστατικά της ύλης - τα θεμελιώδη σωματίδια. Φέρνουν τα υποατομικά σωματίδια σε σύγκρουση μεταξύ τους με ταχύτητες που είναι πολύ κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Με τέτοιες διεργασίες, βγάζουν συμπεράσματα για το πώς αλληλεπιδρούν τα σωματίδια και παίρνουν πληροφορίες για τους θεμελιώδεις νόμους της φύσης. Έτσι προωθούνται τα όρια της ανθρώπινης γνώσης, εμβαθύνοντας στα μικρότερα δομικά στοιχεία του σύμπαντος.
Τα όργανα που χρησιμοποιούνται στο CERN είναι ειδικά κατασκευασμένοι επιταχυντές και ανιχνευτές σωματιδίων ( particle accelerators and detectors.) Οι επιταχυντές ωθούν τις δέσμες σωματιδίων προς υψηλές ενέργειες, πριν έρθουν σε σύγκρουση, μεταξύ τους ή με σταθερούς στόχους. Οι ανιχνευτές παρατηρούν και καταγράφουν τα αποτελέσματα αυτών των συγκρούσεων.
Το εργαστήριο του CERN, το οποίο ιδρύθηκε το 1954, βρίσκεται στα γαλλο-ελβετικά σύνορα κοντά στη Γενεύη. Ήταν μια από τις πρώτες κοινές προσπάθειες συνεργασίας στην Ευρώπη και τώρα έχει 23 κράτη μέλη (member states.)
Τι σημαίνει «CERN»;
Σε μια διακυβερνητική συνεδρίαση της UNESCO στο Παρίσι τον Δεκέμβριο του 1951, εγκρίθηκε το πρώτο ψήφισμα σχετικά με τη σύσταση ενός Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την Πυρηνική Έρευνα (στα γαλλικά Conseil Européen pour la Recherche Nucléaire).
Δύο μήνες αργότερα, υπογράφηκε η συμφωνία για την ίδρυση του προσωρινού συμβουλίου – και γεννήθηκε το ακρωνύμιο CERN.
Σήμερα, η κατανόησή μας για την ύλη πηγαίνει πολύ πιο βαθιά από τον πυρήνα και ο κύριος τομέας έρευνας του CERN είναι η σωματιδιακή φυσική. Εξαιτίας αυτού, το εργαστήριο που λειτουργεί στο CERN αναφέρεται συχνά ως Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Σωματιδιακής Φυσικής.
Τι είναι ο LHC;
Ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) είναι ο μεγαλύτερος και πιο ισχυρός επιταχυντής ( particle accelerator) σωματιδίων στον κόσμο. Ξεκίνησε για πρώτη φορά στις 10 Σεπτεμβρίου 2008 και παραμένει η τελευταία προσθήκη στο συγκρότημα επιταχυντών του CERN (accelerator complex). Ο επιταχυντής LHC αποτελείται από έναν δακτύλιο μήκους 27 χιλιομέτρων όπου υπάρχει μια σειρά από υπεραγώγιμους μαγνήτες και ένας αριθμός επιταχυνόντων δομών που αυξάνουν την ενέργεια των σωματιδίων κατά μήκος της διαδρομής τους.
Οι δέσμες στο εσωτερικό του LHC κατευθύνονται έτσι ώστε να έρχονται σε σύγκρουση σε τέσσερις θέσεις του δακτυλίου του επιταχυντή, εκεί όπου βρίσκονται τα τεσσάρων μεγάλα πειράματα με ανιχνευτές σωματιδίων – ATLAS, CMS, ALICE and LHCb.
